روز پزشک (با تأخیر) مبارک …

همانطور که در پست اصحاب کهف گفتم، روگردانی از رسانه ی ملی سبب شده است که از مناسبت ها به موقع آگاه  نشوم. البته همان بهتر که از برخی مناسبت ها آگاهی نیابم، ولی هستند مناسبت هایی که وقتی دیر از آن ها مطلع می شوم از خودم شرمنده شده و افسوس اش را می خورم.

یکی از این مناسبت ها روز پزشک است. آری، تعجب نکنید! روز پزشک.

چه کسی گفته است که من با پزشکان و پرسنل پزشکی خصومتی دارم؟ من بجز کادر پزشکی اولیه که اشتباهات و بی انصافی ها و ظلم بسیاری نسبت به من کردند، بعد ها همه ی پزشکانی که داشتم همگی خبره، مهربان و متعهد بوده اند و همگی را دوست می دارم و نسبت به بعضی احساس دِین می کنم.

متاسفانه این بار روز پزشک را از دست دادم و درحالی که تقریبا دو روز از آن گذشته بود از آن مطلع شدم. ولی خداراشکر که آن قدر ها هم فاصله نیفتاده بود که نتوانم تبریکی بگویم. در نتیجه برای پزشکانی که از آن  ها ایمیل و یا شماره ی تلفن همراه داشتم، پیام تبریکی فرستادم.

دلم نمی خواهد وبلاگ ام پر باشد از جبهه گیری بر علیه پزشکان و پرسنل پزشکی و نمی خواهم تر و خشک را با هم بسوزانم. این  شرط انصاف نیست که جمع ببندم و کسانی را که در حق ام پدری، برادری و دوستی کرده اند در حاشیه بگذارم.

در نتیجه متن زیر را که در برابر لطف و مهربانی آن ها همچون ستاره ی سرگردانیست در دوردست کهکشان ها، به ایشان تقدیم می کنم.

« خدا انسان را آفرید. عشق را آفرید. زیبایی را آفرید. شادی را، سلامتی را، صلح را آفرید. خدا هر چیزی را با ماهیت خیر مطلق خلق کرد.

انسان، انسان را کشت. بر عشق خیانت کرد. زیبایی ها را به نابودی کشاند. جنگ کرد و از دل آن غم و بیماری را به ارمغان آورد.

خدا را مستمسکی قرار داد و به نام او، کام خود را طلبید. خدا را ظالم جلوه داد تا ظلم کند. هزاران صفت به او نسبت داد تا جواز برخورداری از هر صفت و بی صفتی را به دست آورد.

خدا، جفاهای انسان در حق خود را نادیده گرفت. در صدد انتقام بر نیامد. بلکه برای هر زخمی که انسان بر پیکر انسانیت می زد، مرهمی فرستاد. برای هر مشکلی چاره ای و برای هر ضد ارزشی، ارزشی نیکو.

و خدا در برابر بیماری، نعمتی خلق کرد با نام علم پزشکی و از میان انسان ها عده ای را برگزید که رهروی این رسالت باشند. فرشته خویان سپید پوشی که با جوهره ی دانش و با جادوی ایثار و مهر، شب سیاه بیماری را به سپیده دم شفاء می رسانند.

روز پزشک، بر رهروان راستین این رسالت مقدس مبارک باد. »

پیوست – من همان کسی هستم که دو سال است از رسانه ی ملی رویگردان شده است. ولی خودم نیز در تعجب ام که ادبیات این متنِ تبریک، چقدر به ادبیات رسانه ی ملی نزدیک است! ایثار، شفاء، رسالت مقدس …
مطلب عجله ای همین میشود دیگر.