زنده ( سرزنده ) ولی مجروح …

سلام دوستان
همان طور که بعضی می دانند مدتی است که زخم بستری سمج بر من هجوم آورده ، حفره ای در پوست و گوشتم ایجاد کرده و در آن سکنی گزیده است.
زخم بستری که با یک استراتژی زیرکانه چنان از پشت خنجر زد که همگان مات و مبهوت ماندند و هنوز هم انگشت به دهانیم که ناگاه چگونه و از کجا عارض شد.
آن هم برای یک بیمار نخاعی با سابقه ی ۷ ساله که دیگر در خفه کردن زخم های بستر در نطفه تخصص دارد ، واقعا جای بسی شگفتی است.
خلاصه می کنم …
زخمی است مدور با قطر ۵ سانت و عمق ۴ تا ۵ سانت که بی اغراق ظرف تنها یک هفته پدید آمد و تا به امروز هزینه های میلیونی به بار آورده.زخمی که ابتدا تنها لکه ی کوچکی بود.
از همان روزی که در وبلاگ اعلام کردم که تا یک هفته اجازه ی نشستن ندارم تا به امروز به جز برای غذا و مسواک به حالت دراز کشیده بودم.
در فرصت کوتاه غذا خوردن یک نیم نگاهی به وبلاگ و ایمیل هایم می انداختم و نظرات پر مهرتان را می دیدم که حالم را می پرسید و سراغم را می گیرید و من از بی خبر گذاشتن تان خودخوری می کردم…
ولی دیگر امروز قانون شکنی کردم و یک ساعتی نشستم تا از سلامتم باخبرتان کنم و حداقل ابسیلونی به درس هایی که برای مطالعه شان نشستن ضرورت دارد برسم.( البته پیش خودمان بماند ، به پزشکم نگویید ، هفته ی پیش هم یک ساعتی قانون شکنی کردم :whistling )
حداقل تا یک ماه دیگر نمی توانم بنشینم و از ان به بعد هم بمدت محدود و تنها روزی دو تا سه ساعت ، تا ببینیم آخر با این جناب زخم بستر خان کی به توافق و مصالحه می رسیم.فعلا که همه ی کائنات پشتیبانی ام می کنند و چرخش روزگار بر وفق مراد است و زمین و زمان بسیج شده اند تا آب در دل من تکان نخورد و امتحاناتم را به سلامت پشت سر بگذارم.
تا صدای فرمانده این جنگ ، ژنرال مامان جون ، در نیامده که :
” دیگر نشستن بس است ، دراز بکش تا از تیر رس دشمن در امان باشی ”
تا اضافه خدمت نگرفتم و کارم به دادگاه نظامی نکشیده ، بمانند یک جنگجوی تحت امر فرمانده دراز بکشم و ادامه ی کوره راه دانش را سینه خیز بپیمایم.
از همه ی دوستان که نگرانم بودند و احوالپرسی کردند متشکرم و متاسفم و پوزش می خواهم از این که بی خبرشان گذاشتم…ممنون.
بمدت حداقل یک ماه خدانگهدار …
:regular