تنها من قادرم …

حدود یکسال بعد از بیماری، یکی از حالت های عجیب و غریبی که همراه با سایر عوارض ضایعه ی نخاعی در من بروز کرد ، انزجار و تنفر از اکثر غذا ها بود.
اشتهای غذا خوردنم تغییری نداشت ولی میل و کششم به غذاها دگرگون شد. یا به عبارتی بد غذا شدم. بیشتر غذا ها برایم چندش آور و تهوع آور شده است. دامنه ی غذاهای مورد علاقه که چه عرض کنم، غذاهایی که برایم قابل خوردن باشد بشدت محدود شده. از طرف دیگر غذاهایی که تا حدی برایم خوشایندترند، برایم مضرند.
ممکن است یک روز نظر و تمایلم به یک غذا تغییر کند و از آن چندشم نشود و روزی دیگر حتی اسمش نیز منقلبم کند.
زیاد پیش می آید که روز های متمادی بطور یکنواخت غذاهای تکراری می خورم. غذایی که برایم قابل تحمل تر باشد. و ترجیح می دهم غذاهای بی مزه و بدون هیچگونه چاشنی مصرف کنم تا غذایی که مثلا رنگ رب اش یا بوی ادویه اش منزجرم می کند.

حال این ها را گفتم که بگویم خودم هم باورم نمی شود که در یک ماه و نیم گذشته، هر روز و هر روز مرغ آب پز و برنج خورده ام.غذای سرماخورده ها!
یعنی در این مدت، این تنها غذایی بوده است که می توانستم تصور و تحمل خوردنش را بکنم. بجز سه نوبت که آلبالو پلو خورده ام. می بینید، در تنوع غذایی ام هم یکنواختی به چشم می خورد.
رکورد شکسته ام در خوردن غذای تکراری …
حالا رقیب می طلبم. ولی نه، این رکوردیست که تنها من قادرهستم به شکستنش…

امروز هم مرغ آب پز خوردم…

پیوست _ از زبان فرشته ها، نام وبلاگ مدرسه ای است که در آن فرشتگان زمینی را پرواز می آموزند. با معلمانی همچون سمیرا که خود پرنده ی قَدَری است که بدون بال می پرد. فرشتگان را یک به یک به نوک می گیرد، با خود به اوج آسمان ها می برد، رهایشان می کند تا همچون او بیاموزند بی بال پریدن را. اگر می خواهید نظاره گر پرواز باشکوه فرشتگانی باشید که بدون هیچ بالی در آسمان ها اوج می گیرند، به اینجا بروید و از زبان فرشته ها بشنوید رمز و راز معجزه را.