اولین پست در وردپرس …

سلام دوستان

پس از حدودا یک ماه غیبت کاملا موجه ( من نبودم ، تعلیق سایت بود.تقصیر مسئول سایت بود… P بار دیگر با همه ی کارشکنی های این اینترنت به ظاهر پر سرعت که با این شُل کن و سفت کن هایش ، ظاهرا کمر بسته  تا مرا به مرز جنون برساند ، باز هم در خانه ی مجازیم حضور یافتم تا غباری از در و دیوارش پاک کرده و با شما دوستان دیداری تازه کنم.

در این مدت تعلیق سایت اتفاقات زیادی افتاد…

مثلا یک موردش آن که در روز ۱۴ به در ( روز بعد از سیزده به در ) ساعت ۲ نصف شب ، در یک بیمارستان ، در حالی که پدرم با اضطراب در پشت در اتاق عمل قدم می زد و با حالتی عصبی صدای ترق و تروق انگشتانش را در می آورد ، ناگهان صدای گریه ای به گوشش رسید و وقتی پرستار گفت ” آقا ، مبارکه ، دخترتون سالمه “، پدرم قلبش از شوق تپید و فهمید که صاحب یک دختر دیگر شده است…و به این گونه بود که من متولد شدم …D:

بله ، ۱۴ فروردین امسال هم آمد و من ۲۷ ساله شدم…حالا اگر دلتان خواست ۲ اش را نادیده بگیرید…البته اگر ۷ اش را نادیده بگیرید که نور علی نور است.

اوضاع زخمم هم بهتر است .با این همه تیمار و پرستاری و هر دم به سازی رقصاندن ما ، اگر خوب نباشد دیگر واقعا بی چشم و رویی است.البته حالا حالاها باید نازش را بکشیم زیرا زخم های بستر آن چنان نازک نارنجی و بد عنق اند که تا چپ نگاهشان کنی به تریج قبایشان بر می خورد و در صدد انتقام بر می آیند و آن قدر دم دمی مزاجند که تا لحظه ای از آن ها غافل شوی ناگهان می بینی که از دنده ی چپ بلند شده اند و تخریب را از سر گرفته اند.

فردا اگر من یک رقاص حرفه ای شدم و به کسب جوایز بین المللی رقص نائل شدم تعجب نکنید ، مربی قَدَری داشتم …

اکنون فقط می توانم روزی حداکثر ۳ ساعت بنشینم.تمام این ساعت ها هم صرف عقب ماندگی های درسی ام می شود.پس به گمانم تا پایان امتحانات نتوانم بیش از یک یا دو بار وبلاگ را به روز کنم…شاید هم گاهی مطالب کوتاهی در مورد موضوعاتی خارج از اهداف وبلاگ بنویسم…

ممنونم از همه ی دوستانی که تا به امروز همراهی ام کرده اند …

دورا دور حضور دارم …

پیوست ۱ : پست قبل را که نوشتنش به تعبیر من تنها یک اشتباه بود ، موقتا حذف کردم.حرف هایی بود که در یک برهه ی زمانی نیاز به بازگو کردنش داشتم ولی صلاح دانستم که حذفش کنم.

پیوست ۲ : به محض آن که وقتم آزاد شد ، اولین کاری که خواهم کرد آنست که قالب قبلی ام را احیا کنم …تا آن زمان شما هم مثل من این قالب را به یک نوعی تحمل کنید.