اندر احوالات اسپاسم ( ۲ ) …

فواید ! :
با تمام معایب ، سختی ها و مشکلاتی که اسپاسم ایجاد می کند با کمال تعجب محاسنی نیز دارد.
– برای یک بیمار نخاعی که از محل ضایعه به پایین هیچ گونه حرکتی ندارد ( بخصوص بیماران نخاعی گردنی ) این حرکات غیر ارادی ، خود موهبتی است. اسپاسم باعث می شود که عضلات از رکود محض خارج شده و این حرکات گاه گاه و ناگهانی تا حدی مانع از آتروفی ( تحلیل ) عضلات می شوند.
– و همچنین مانع از پوکی استخوان ، بویژه در محل مفاصل می شود.
– و همچنین به گردش خون بیمار کمک می کند.
– اسپاسم بخصوص برای بیمارانی که از طریق لوله ی تنفسی (تراکستومی) ، تنفس می کنند و یا به دلیل ضعف دیافراگم سرفه های ضعیفی دارند ، بسیار موثر است.
زیرا فشاری که اسپاسم بر اندام های داخلی و دیافراگم وارد می کند ، به بیمار در تخلیه ی ترشحات ریه و همچنین داشتن سرفه ای قوی تر کمک می کند.
اسپاسم بار ها خود من را از خفگی در اثر بسته شدن راه تنفسی بوسیله ترشح سفت شده ( کلوت ) نجات داده است.
– برخی از بیماران ( اغلب پاراپلژیک یا کمری و سینه ای ) می توانند یاد بگیرند تا از اسپاسم برای مقاصد خاصی کمک بگیرند.مثلا برای ایستادن یا جابجا شدن ، و حتی گام برداشتن با یک سری ابزار و پروتز های خاص.
راه های درمان دارویی :
معمولا برای کاهش اسپاسم دیازپام و در بیشتر موارد باکلوفن تجویز می کنند.ولی با توجه به عوارض جانبی بالای این دارو ها شامل گیجی و خواب آلودگی ، یبوست ، ایجاد سنگ در صفرا – کلیه – مثانه ( در دراز مدت ) ، مشکلات کبدی و … و همچنین با توجه به تاثیر بسیار کمی ( اغلب هیچ ) که این دارو ها بر روی اسپاسم دارند ؛ همان بهتر که مصرف نشوند.
تجربه ی شخصی من این است که استامینوفن کدئین بطور موقت اسپاسم را کاهش می دهد.زیرا استامینوفن کدئین خاصیت ضد اسپاسم و شل کنندگی عضلات را دارد.من هر وقت مهمان داشته باشم و یا به هر دلیلی ناگزیر به بیرون رفتن از منزل باشم ، برای کاهش اسپاسم یک استامینوفن کدئین مصرف می کنم.
برای درمان اسپاسم روش های جراحی نیز وجود دارد که البته آن هم وابسته به دارو است.به این صورت که سیستمی را از طریق جراحی در بدن کار می گذارند تا همین دارو ها یا دارو های مشابه را به گونه ای دیگر و مستقیم تر وارد بدن کنند.یک چیزی مانند پمپ مرفین که در توضیح دردهای نوروپاتیک (سوزش ) به آن اشاره کردم.من در این مورد بیش از این اطلاعی ندارم.
ولی علی رغم درمان های نه چندان موثر دارویی ، روش های بسیار بسیار بسیار موثری برای کاهش اسپاسم وجود دارند که در ادامه اشاره خواهم کرد.
راه های درمان غیر دارویی :
– کشش تاندون ها و حرکت دادن اندام :
از آنجایی که رکود و عدم حرکت طولانی مدت اندام ( بیش از سه یا چهار ساعت ) شدیدا اسپاسم را تحریک می کند ، ورزش دادن اندام ها و کشش تاندون ها تا ساعت ها مانع از بروز اسپاسم می شود. ( که البته تجربه ی خاص خود را می خواهد و کار هر کسی نیست و باید توسط فیزیوتراپ یا سرپرست و مسئول بیمار انجام شود . و البته زور و قدرت بدنی بالایی را می طلبد ).
این کشش را می توان با ایستاندن بیمار بوسیله ی بریس ، ویلچر ایستا و دیگر ابزار های کمکی و توانبخشی ایجاد کرد.
– آب درمانی :
ماساژ اندام با آب ولرم ( تقریبا گرم ) و کلا تماس اندام با آب در کاهش اسپاسم بسیار موثر است.
– طب سوزنی :
یکی از تاثیراتی که من خود بشخصه از طب سوزنی دیده ام ، کاهش اسپاسم به میزان قابل توجهی است.ولی متاسفانه تاثیر آن کاملا موقتی است و بعد از چند ساعت دوباره اسپاسم به شدت گذشته آغاز خواهد شد.
طب سوزنی مانند دو روش فوق نیست که تاثیری با دوام داشته باشد.دو روش فوق با مداومت و تکرار حتی می توانند تا ۹۰ و حتی ۹۵ درصد اسپاسم را کاهش دهند و به مرز هیچ برسانند.البته طب سوزنی نیز شاید قادر به این کار باشد ولی نه در موارد اسپاسم بسیار شدید.
البته من این همه لالایی خواندم ، ولی اسپاسم خودم خوابش نمی برد !
عواملی که باعث افزایش اسپاسم می شوند :
– یبوست.
– غذاهای نفاخ و سنگین : هرچه غذای بیمار سبک تر و سالم تر و فاقد مواد غذایی نفاخ باشد اسپاسم و یا حداقل فشار های ناشی از آن کمتر می شود.
– عفونت های ادراری.
– رکود و بی حرکتی طولانی مدت.
– زخم فشاری یا همان زخم بستر یا bed sore
– هر عامل داخلی یا خارجی که موجب درد یا فشار شود.
پیوست ۱ : با تشکر از سوسن جعفری عزیز که باز هم لطفشان شامل حال من شد و در انتخاب یکصد وبلاگ نویس زن ، وبلاگ من را معرفی کردند…ممنون سوسن جان.
پیوست ۲ : بعد از نوشتن و ارسال پست قبل ، آن شب اسپاسم حسابی تلافی کرد و تا خود صبح با لرزه ها و پس لرزه هایش نگذاشت لحظه ای چشم بر هم بگذارم…خدا را شکر که این بار از فوایدش گفتم…حالا ببینیم اسپاسم به همان اندازه که انتقام جوست ، آیا سپاسگذار هم هست؟!…گمان نکنم…
پیوست ۳ :برای تعویض لوله ی تنفسی و بررسی وضعیت نایم ، برای مدتی در بیمارستان بستری خواهم بود.حداقل یک هفته و حداکثر ده تا پانزده روز…اگر تا روز رفتن ( دوشنبه ی آینده ) فرصت شد ، پست دیگری خواهم نوشت.
:regular