شرح حال -۳- …

تمام بدنم حس و حرکت طبیعی داشت.فقط به خاطر وزنه ای که از پای شکسته ام اویزان بود نمی توانستم از تخت پایین بیایم.ظاهرا داشتم رو به بهبود می رفتم و هیچ گاه حرف یکی از پزشکان را فراموش نمی کنم که دلسوزانه و پدرانه دستی بر سرم کشید و گفت :
– نگران نباش بابا جون خوب می شی.
مادر و پدرم با یک بیمارستان خصوصی هماهنگ کرده بودند تا برای یکی دو عملی که در پیش داشتم به ان جا منتقلم کنند.
دسته دسته دوستان و اشنایان و هم دانشگاهی هایم به دیدارم می امدند.می گفتم و می خندیدم…همه در انتظار روز ترخیص بودند.
در تمام این مدت راننده ی فراری که پس از سه روز خود را به پلیس معرفی کرده بود و به قید ضمانت ازاد بود حتی یک بار هم به دیدنم نیامد.
در این میان یک حادثه ی دیگر برایم اتفاق افتاد که از ذکرش می گذرم.
روز ترخیص فرا رسید.همه چیز برای انتقالم به بیمارستان خصوصی فراهم بود.اول صبح طبق روال هر روزه پزشک های مختلفی من و دیگر بیماران را ویزیت می کردند.یک دکتر گوش و حلق و بینی بر بالینم حاضر شد.مدارکم را بررسی کرد و عکس هایم را مشاهده کرد.نوبت به عکسی رسید که در روز اول ، در بدو ورودم به بیمارستان از گردنم گرفته شده بود…همان عکسی که گواه بر تمارض من بود!…دکتر بر روی عکس مکث کرد.در ان دقیق شد.بعد از چند دقیقه تامل با شگفتی گفت :
– اِاا ، این که گردنش مشکل داره !
و رفت.
چند ساعتی بیشتر به ترخیصم نمانده بود.من داشتم ترخیص می شدم .اخر چه نیازی به عکس برداری مجدد بود؟ مرا به رادیولوژی بردند و عکسی گرفتند.ساعتی بعد رزیدنتی که دستیار پزشکم بود با چند نفر دیگر سراسیمه به نزدم امدند و بدون هیچ توضیحی مرا با خود بردند.
رزیدنت : می خوام عمل کوچکی انجام بدم.
من : اینجا؟…بدون بیهوشی؟!
رزیدنت : چیزی نیست…زیاد طول نمی کشه.
واقعا هم طول نکشید.فقط یک لحظه.در حد یک فریاد آااخ.
بعد از ان فقط یک احساس داشتم.تنها یک احساس.احساس می کردم که دارد عقلم زایل می شود.که دارم خل می شوم.
دو طرف سرم بالای گوش هایم را سوراخ کرده و نیم دایره ای اهنین را بر بالای سرم پیچ کرده بودند – مانند یک تل اهنین – و بدین وسیله وزنه ای ۱۵ کیلویی را از سرم اویزان کرده بودند.تازه فهمیده بودند که مهره های ۴و ۵ گردنم شکسته و نخاعم تحت فشار ان دو مهره ی جابه جا شده است.به وسیله ی این دم و دستگاه که تراکشن نام داشت سعی داشتند مهره های گردنم را از هم جدا کنند.
آری…روش کاملا درستی است…برای جدا کردن مهره های جابه جا شده تراکشن روش درمانی روتین و کار امدی است.
ولی نه پانزده کیلویش!…
ترخیص منتفی شد…
زنگ تفریح : همان طور که گفتم وزنه ای از پایم اویزان بود و وزنه ای از سرم.این وزنه ها را چند ماهی با خود یدک کشیدم.دقت کنید!…کششی از پایین و کششی از بالا…بعد ترخیصم همه ی دوستان و اشنایان اذعان می داشتند که قدم بلندتر شده.این هم روشی کاملا کاربردی برای افزایش طول قد.
قرار بود حرفم خنده دار باشد…اگر نخندیدید که گمان می کنم این طور است شرمنده ، یکی طلبتان…فعلا برای دل خوش کنک و برای اینکه ضایع نشوم خودم به خودم می خندم. :laughing
پیوست – خیلی سپاسگذارم از دوستانی که بر موتور از کار افتاده ی جسارتم استارت اطمینان زدند و با نظراتشان باک این اتومبیل را لبریز کرده و برای ادامه انرژی و گرمایش بخشیدند…متشکرم.
:regular